బమ్మెర పోతన
బమ్మెర పోతనార్య కవి భాగవతంబు వచించు వేళ తా
క్రమ్మిన కారు చీకటుల కాతురుడౌచు, నరాంకితమ్ముగా
అమ్మను అమ్మనంచు మహిమాన్విత సత్యము నాశ్రయించె; తా
నెమ్మది గ్రుంగ కుండగ, అనిశ్చిత భౌతిక భోగ సంపదల్
సొమ్ములు గిమ్ములొల్లకను చొక్కి శరీరము వాయకుండ, నే
సమ్మెట పోటులన్ బడక సద్గతి లక్ష్యము గాగ సాగి ధై
ర్యమ్మున దుక్కిదున్నికలితాంచిత సారము కుక్షి నింప లే
జెమ్మట ధారలీ భువిని జింది మనోహర కావ్య ధారలై
కమ్మని సాహితీ విమల కాంతులు నింపగ సద్రసజ్ఞ లో
కమ్మున; ధీ విలాస రుచి కంజజు రాణిని ఆశ్రయించి నా
డమ్మతి మాన్యు డుత్తము డహంకృతి దూరుడు పోతరాజు మా
ర్గమ్మును చూపినాడట హలమ్ము కలమ్మును వాడి; భోగ భా
గ్యమ్ములు యోగ భూతు లనయంబు ప్రియంబు నయంబు గూర్చు నా
యమ్మను నమ్మినన్ పలుకులమ్మను నమ్మిన యంచు ఆర్తితోన్!
పాలకుర్తి రామమూర్తి