అంతర్గత వ్యక్తిత్వాన్ని ప్రదర్శించండి - సహజంగా జీవించండి

ఓక రైతు తన పొలంలో తిరుగుతూ ఉండగా గట్టుపై అతనికి ఒక గద్ద పిల్ల కనిపించింది. ఆ గద్దపిల్లను చూచి ముచ్చట పడ్డ రైతు దానిని తీసుకొని వెళ్ళి తాను పెంచుతున్న కోళ్ళ తో పాటుగా పెంచ సాగాడు. గద్ద పిల్ల కొద్దిగా పెరుగుతూ వస్తుంది. దాని ఆకృతి తప్ప అలవాట్లన్నీ తనతో ఉన్న కోడి పిల్లల వలెనే ఉన్నాయి. కోడి పిల్లల వలెనే నడవడం, అరవడం తినడం లాంటివి నేరుస్తున్నది, ఆ గద్ద పిల్ల. ఆ గద్దపిల్లను చూస్తున్న రైతుకు దానిపై ప్రేమ అభిమానం జనించాయి.
ఒకనాడు ఆ రైతు ఇంటికి ఒక మిత్రుడు వచ్చి కోళ్ళతో పాటుగా పెరుగుతూ ఉన్న గద్దపిల్లను చూచాడు. ముచ్చటపడ్డాడతను. అసహజంగా పెరుగుతున్న గద్దపిల్లను దాని జాతికి సహజమైన రీతిలో పెంచుతానని చెప్పి రైతు అనుమతితో ఆ గద్ద పిల్లను తీసుకొని వెళతాడు.
గద్ద పిల్ల ఇప్పుడు మరొక చోటికి మారింది. స్థానం మారింది. వాతావరణం మారింది. సంరక్షణా విధానం మారింది. తనతోపాటు ఉన్న సహచరులూ మారిపోయారు. అంతా క్రొత్త. సహచరులను అనుసరిస్తూ, అనుకరిస్తూ యజమాని విసిరిన గింజలను ఏరుకొని తినే అలవాటుకు భిన్నంగా క్రొత్త యజమాని నియంత్రణలో ఆహారాన్ని వెతుక్కుంటూ స్వయం నిర్ణయాలతో ముందుకు సాగాల్సిన అవసరం వచ్చింది. ఆలోచనకు బీజంపడింది. నెమ్మదిగా ఈ పరిస్థితులకు అలవాటయింది గద్దపిల్ల. ఈ విధానాలన్నింటినీ నిశితంగా గమనిస్తున్న రైతు మిత్రుడు ఒకనాడు దానిని తీసుకొని ఒక పెద్ద గుట్టపైకి వెళ్ళి గద్దతో అన్నాడు: అటువైపు ఎగురుతున్న గద్దపిల్లలను చూడు... ప్రయత్నిస్తే నీవు అలా ఎగరగలవు, అంటూ పైనుండి గద్దపిల్లను ఆకాశంలోకి ఎగరవేసాడు. ఎగరడం అలవాటు లేని గద్దపిల్ల భయంతో క్రింద పడిపోయింది. మళ్ళీ అతనా ప్రయత్నమే చేయడం ఆ గద్ద పిల్ల పడిపోవడం జరిగింది.
ఇప్పుడు గద్దపిల్ల తానిక ఎగరలేననే నిశ్చయానికి వచ్చి అతనితో మీ ప్రయత్నం వృధా నేను ఇక ఎగరలేనని చెప్పింది. చెప్పడమేకాదు ఆ ప్రయత్నం చేయడమే మానుకుంది. కాని ఆ రైతు మిత్రుడు తానా గద్ద పిల్లకు ఎగరడం నేర్పగలననే విశ్వాసంతో ఉన్నాడు కాబట్టి తన ప్రయత్నం మానలేదు. కాకపోతే విధానం మార్చుకున్నాడు.
ముందుగా ఆ గద్ద పిల్లను మానసికంగా తయారుచేసే ప్రయత్నం చేసాడు. నీవు కోడిపిల్లవు కాదు గద్దవు. నీ జాతిలో పెరిగిన గద్దపిల్లలను పరిశీలించు. నీకు కోడిపిల్లలకు ఉన్న భేదాన్ని గమనించు. గద్ద పిల్లలతో ఉన్న సారూప్యాన్ని గమనించు. నీవు పెరిగిన వాతారణం, తోటి పిల్లల ప్రవర్తన నీ ఆత్మ విశ్వాసాన్ని తగ్గించి నీ సహజమైన శక్తిసామర్థ్యాలను గుర్తించనీయడంలేదు. ప్రయత్నిస్తే నీవు ఆ గద్ద పిల్లల వలెనే ఎగరగలవు. వినీలాకాశంలో హాయిగా అనంత దూరాలకు ఎగరడంలో కలిగే ఆనందం అనుభవైకవేద్యమే. నిరంతర ప్రయత్నం నిన్ను నీ గమ్యానికి చేరుస్తుంది. ప్రయత్నంలో ఓడిపోతే అదొక పాఠంగా మరొక ప్రయత్నానికి బీజం వేయాలి అంతేకాని నిష్క్రియాపరతకు బీజంవేస్తే అనుకున్న గమ్యాన్ని ఏనాడూ చేరలేవు. ఇలా వివిధ రీతులలో ప్రేరణ నందిస్తూ చిన్న లక్ష్యాలను ఏర్పరుస్తూ వచ్చాడు. ఆ గద్ద పిల్ల కూడా నెమ్మది నెమ్మదిగా ఎగరడం నేర్చింది. అలా పైపైకి ఎగిరిన ప్రతిసారీ దానిని అభినందిస్తూ రైతు మిత్రుడు ప్రేరణనందివ్వడం వల్ల కొద్దికాలంలోనే గద్దపిల్ల తన సహజమైన ప్రకృతికి అలవాటుపడింది. ఆరంభంలో ఇరువురూ (రైతు మిత్రుడూ, గద్దపిల్ల) వైఫల్యాలను ఎదురుక్కున్నా, నిరంతర ప్రయత్నం వారికి విజయ మార్గాన్ని చూపించింది. ఆ గద్దపిల్ల కూడా అనంతాకాశంలో తోటి గద్దలతో పాటుగా తన ప్రయాణాన్ని అనంతంగా కొనసాగించింది. ఆ ప్రయాణం, ప్రయత్నం దానికి ఉత్సాహాన్నిచ్చింది. ఉత్సాహం ఉద్యమానికి (ప్రయత్నానికి) ఊపిరులూదగా తన ప్రయాణంలో ఆనందాన్ని వెతుక్కుంటూ సాగిపోతున్న గద్ద యొక్క ప్రయత్నం, దానిని తీర్చిదిద్దిన రైతు మిత్రుని కార్యదీక్ష మనకు ఆదర్శం కావాలి.

అలాగే మరొక కథ....

ఒక అడవిలో ఒక పులి ప్రసవించి చనిపోయింది. అసహాయురాలైన చిన్న పులిపిల్లను చూసి అటుగా వెళుతున్న ఒక మేకల కాపరి జాలిపడి ఆ పులిపిల్లను తనతో తీసుకు వెళతాడు. ఆ పులిపిల్ల కూడా మేకలమందలో ఒక మేక వలె పెరుగుతూ వస్తుంది. దానితో పాటుగా పెరిగిన మేకపిల్లల ప్రభావం వల్ల దానికి శాకాహారం అలవాటవడమే కాక భయం, పిరికి తనం అలవాటయ్యాయి. దాని పలుకు తీరులో మార్పు వచ్చింది. మేకల వలె "మే మే" అంటూ ఉన్నదే కాని ఎప్పుడూ గాండ్రించి ఎరుగదు. దానికి తోడుగా ఆ మందలోని పెద్ద మేకలు కొన్ని విషయాలు బోధిస్తూ ఉండేవి. మేకలమైన మనం అడవిలో ఆకులలములే తినాలి, ఎక్కువ సంతానాన్ని కని మనయజమాని ఎదుగుదలకు తోడ్పడాలి. మనం బలహీనులం కాబట్టి అలాగే బ్రతకాలి. అంతేకాదు, అడవిలో ఒక దయ్యం ఉంది, దాని పేరు "పులి" అది ఎదురైనప్పుడు దాని కందకుండా పారిపోవాలి లేకపోతే అది మనల్ని చంపి తినేస్తుంది... ఇలా ఆ పెద్ద మేకలు మళ్ళీ మళ్ళీ బోధిస్తుండేవి.
ఆ ప్రభావంతో పులి పిల్లకూడా మేకపిల్ల వలెనే పూర్తిగా మారిపోయింది.
ఇలా ఉండగా, ఒకనాడు అడవిలో ఒక పులి వచ్చింది. ఆ మేకల మందను చూడగానే భయంకరంగా గాండ్రించింది. ఆ గాండ్రింపు వినగానే ఎక్కడి మేకలు అక్కడే పరుగు లంఘించుకున్నాయి. ఈ పులిపిల్ల కూడా పరుగుతీయడం చూసింది, వచ్చిన పులి. పులికి ఆశ్చర్యం వేసింది. మేకలు పరుగెత్తడం సహజమే కాని పులిపిల్ల పరుగుదీయడం ఏంటని ఆలోచిస్తూ దానిని వెంబడించి పట్టుకుంది. అప్పుడా పులి పిల్ల భయంతో తనను విడిచిపెట్టమంటూ పులిని ప్రార్ధిస్తుంది. అప్పుడా పులి పులిపిల్లను అనునయిస్తూ నీవు పులివి నేనూ పులినే నన్ను చూసి నీవెందుకు పరుగుదీస్తున్నావని అడుగుతుంది. దానికా పులి పిల్ల వణుకుతూ... నీవు పులివి నేనేమో మేకను... నీవు నన్ను చంపుతావని మా పెద్దవాండ్లు చెప్పారు. అందుకే భయపడుతున్నానని చెపుతుంది. దానితో పులిపిల్ల భయానికి కారణం తెలిసిన పులి అనునయంతో దానిని ఒక నీటి గుంట వద్దకు తీసుకు వెళ్ళి ఆ నీటిలో దాని ప్రతిబింబాన్ని చూడమంటుంది. అలా నీటిలో తన ప్రతిబింబాన్ని చూచిన పులిపిల్లకు, తనకూ పులికీ ఉన్న పోలికలు మరియు మేకలకూ తనకూ ఆకారంలో ఉన్న వైవిధ్యం అర్ధం అవుతుంది. దానితో తన సహజత్వాన్ని అర్ధంచేసుకొని గంభీరమైన పులి వలె నడవడం, గాండ్రించడం వేటాడడం నేర్చుకుంటుంది. సహజ సిద్ధమైన ప్రకృతిని పొందుతుంది.

ఈ రెండు కథలను జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తే మన వ్యక్తిత్వం ఏమిటో బోధ పడుతుంది. ముఖ్యంగా ఎవరి వ్యక్తిత్వమైనా మూడురకాలుగా ఉంటుంది. మొదటిది; మనల్ని మనం నమ్మే విధానం, రెండవది; మనల్ని ప్రభావితం చేసిన లేదా చేస్తున్న సమాజం లేదా తల్లిదండ్రులు, గురువులు, కాగా మూడవది; సహజంగా మనం ఏమిటో అది..... ఇలా మూడు రకాలయిన వ్యక్తిత్వాలు ప్రతి వ్యక్తిలో ఆవిష్కృతమౌతుంటాయి.
మొదటి వ్యక్తిత్వం... అసమగ్రం ఎందుకంటే మనల్ని మనం సరిగా అంచనా వేసుకోగలిగిన మానసిక అవగాహన ఏర్పడకపోతే అంచనా తారుమారవుతుంది. రెండవ వ్యక్తిత్వంలో.... మనల్ని తల్లిదండ్రులు, గురువులు, స్నేహితులు, సమాజం అభిమానిస్తారు ఆదరిస్తారు. కాని ప్రేమ అధికం కావడం వల్ల జాగ్రత్తలు చెప్పవలసిన వేళ భయాన్ని మనలో నింపుతారు. ఇది కావాలని చేయక పోవచ్చు కాని వారి భయాలను మనకు నూరిపోస్తారు. దాని వల్ల మనమూ అలాగే తయారవుతాము. ఇక మూడవ వ్యక్తిత్వంతో.... మన లోని సహజమైన లక్షణాన్ని గుర్తించగలుగుతాము. దానికి ఒక మెంటార్/ ఆదర్శప్రాయుడై మనకు ప్రేరణ నివ్వగలిగిన వ్యక్తి అవసరం అవుతారు. ఆ ప్రేరణ ప్రభావంతో మన స్వస్వరూపాన్ని దర్శించగలుగుతాము ప్రదర్శించగలుగుతాము.
మొదటి రెండు వ్యక్తిత్వాలు మనల్ని కొన్ని పరిమితులలో నిలుపుతాయి. మన శక్తిసామర్థ్యాలను సరిగా గుర్తించనీయవు. మన పనితనం లేదా సామర్థ్యం ఆ పరిమితులలోనే ఆవిష్కృతమౌతుంది.
ముందుగా చెప్పుకున్న రెండు కథలలో కూడా.... అటు గద్ద ఇటు పులి పిల్ల రెండూ కూడా తాము సాధించ గలమనే నమ్మకాన్ని కలిగి యుండ లేదు. అలాగే వాటిని పెంచిన వ్యక్తులు వాటిపై ఉన్న ప్రేమతో వాటికి తిండిపెట్టడం లాంటివి చేసారే కాని వాటిని తమ సహజమైన శక్తి సామర్ధ్యాలను ప్రదర్శన చేయగలిగిన వాతావరణాన్ని కల్పించలేకపోయారు. అంతేకాక, అవి పెరిగిన వాతావరణం, వాటి సహవాసులూ, తమ పరిమితులలో వాటిని చూపారే కాని వాటి అంతర్గత శక్తులను గుర్తించి ఆ శక్తులను ప్రదర్శించే అవకాశాలను ఇవ్వలేకపోవడం జరిగింది. అంతేకాక, ప్రతిసారి వాటిని నిర్వీర్య పరచే మాటలు లేదా సూచనలతో వాటి పరిధులను కుంచించుకుపోయే విధంగా చేసారు.
ఇక ఎప్పుడైతే, వాటికి నిజమైన మెంటార్ దొరికాడో (మొదటి కథలో రైతు మిత్రుడు రెండవ కథలో పులి) అప్పుడు అవి వాటి పరిమితుల బంధనలను త్రెంచుకొని నిజ స్వరూపాన్ని దర్శించగలిగాయి ప్రదర్శించగలిగాయి.
ఈ కథలను లేదా వ్యక్తిత్వాలను నిజ జీవితంలో దర్శించండి. ఎక్కువ మంది తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లలపై ఉండే అమితమైన ప్రేమతో పిల్లల అంతర్గత శక్తి సామర్ధ్యాలను గుర్తించరు గుర్తించినా అవసరంలేని భయాలను ఊహించుకొని వారిని ఆ మార్గంలో నడిపించరు, నడవ నీయరు. వీరికి మిత్రులు సమాజం ఉపాధ్యాయులు వెనుకకు లాగే వారు దొరికితే వీరు సాధించేది శూన్యమే. ఒక సంస్థలో పనిచేసే సమయంలో కూడా తనపై అధికారి తల్లిదండ్రుల స్థాయిలో వ్యవహరిస్తే ఉద్యోగి శక్తి సామర్థ్యాలు కూడా సంస్థకు ఉపయోగ పడవు.
ఎప్పుడైతే అవగాహన కలిగిన ఒక ఉపాధ్యాయుడు, లేదా పై ఉద్యోగి సరైన మార్గంలో అవసరమైన ప్రేరణ నందివ్వగలుగుతారో అప్పుదు ఆ విద్యార్థి లేదా ఉద్యోగి అద్భుతాలు సృష్టించగలుగుతారు.
దీనిని అర్థంచేసుకొని మనచుట్టూ ఉన్న సమాజంలో మన కర్తవ్యాన్ని నిర్వహిస్తే... ఫలితాలు అద్భుతంగా ఉంటాయి.

పాలకుర్తి రామమూర్తి